پایگاه خبری داتکام نیوز گزارش می‌دهد:

در دنیای حقوق، ادله اثبات دعوی همواره نقش تعیین‌کننده‌ای داشته‌اند. اما با توجه به دیدگاه سنتی فقه اسلامی که تصاویر را به عنوان ادله رسمی نمی‌پذیرد، شاهد هستیم که قانون آیین دادرسی مدنی نیز از این دیدگاه تبعیت کرده و عکس و فیلم را جزو ادله رسمی ندانسته است. با این حال، برخی قضات باتجربه در دادگاه‌ها، در مواجهه با استناد وکلای شاکی به فیلم و عکس، با دید اماره به این ادله نگاه کرده و در برخی موارد به نفع آنها رأی صادر می‌کردند.

اما با پیشرفت تکنولوژی و ظهور هوش مصنوعی، وضعیت تغییر کرده است. کاربران شبکه‌های اجتماعی با انتشار و ترند کردن فیلم‌ها و عکس‌های ساخته شده توسط هوش مصنوعی، نشان داده‌اند که تشخیص اصالت این ادله به شدت دشوارتر شده است. تصاویر و ویدئوهایی تولید می‌شوند که حتی افراد درگذشته را به نمایش می‌گذارند و این امر باعث شده است که اعتماد عمومی به عکس و فیلم به شدت کاهش یابد.

اکنون، مردم و قضات با چالش‌های جدیدی روبرو هستند. اگر فیلم‌های ساخته شده توسط هوش مصنوعی به راحتی قابل تشخیص نباشند، اعتماد به این ادله در محاکم به شدت کاهش خواهد یافت. در این میان، نیاز به کارشناسان تخصصی برای بررسی اصالت این تصاویر و ویدئوها بیشتر از همیشه احساس می‌شود. ابزارهای لازم برای تشخیص عکس‌های فتوشاپی با عکس‌های ساخته شده توسط هوش مصنوعی متفاوت هستند و نیاز به دانش و تخصص بیشتری دارند.

http://emza.info

یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های مردم در این حوزه، محل وقوع جرم و طرح شکایت است. آیا محل وقوع جرم محلی است که عکس و فیلم با هوش مصنوعی در آنجا ساخته شده؟ این سوالی است که ممکن است خنده‌دار به نظر برسد، اما در واقعیت می‌تواند دادگاه‌ها را با چالش‌های جدیدی مواجه کند. شاید در آینده نزدیک، دادگاه‌ها ناچار شوند محل وقوع کامپیوتر را به عنوان محل وقوع جرم بشناسند.

به هر حال، قضات در این حوزه کار سختی برای رأی دادن دارند و باید دید آیا استفاده از کارشناسان تخصصی می‌تواند کمک‌کننده باشد یا خیر. در نهایت، مهم‌ترین نکته این است که عدالت به بهترین نحو ممکن اجرا شود و حقی از کسی ضایع نگردد.