فناوری‌های نوین؛ فرصتی برای حمایت بیشتر یا تهدیدی برای حقوق مهاجران؟

سرویس خبری دات کام نیوز گزارش می‌دهد؛ فناوری‌های نوین در دهه اخیر به ابزار مهمی برای بهبود شرایط زندگی مهاجران و پناهندگان تبدیل شده‌اند. از سیستم‌های شناسایی دیجیتال گرفته تا پلتفرم‌های خدمات آنلاین، این فناوری‌ها به مهاجران کمک کرده‌اند تا به خدمات آموزشی، بهداشتی و حقوقی دسترسی داشته باشند. این تغییرات به‌ویژه در شرایط بحرانی، مانند بحران‌های انسانی ناشی از جنگ و بلایای طبیعی، توانسته‌اند به سرعت بیشتری برای پناهندگان در یافتن کمک و حمایت‌های لازم کمک کنند.

یکی از مهم‌ترین تحولات در این حوزه، ثبت هویت دیجیتال و جمع‌آوری داده‌های بیومتریک از مهاجران است. این فناوری‌ها امکان شناسایی سریع‌تر و دقیق‌تر مهاجران را برای دولت‌ها و نهادهای بین‌المللی فراهم می‌کند. با این حال، این مسئله سوالات حقوقی جدیدی را نیز مطرح کرده است. به عنوان مثال، آیا داده‌های شخصی مهاجران و پناهندگان به درستی محافظت می‌شود؟ چه تضمینی وجود دارد که اطلاعات بیومتریک آن‌ها مورد سوءاستفاده قرار نگیرد؟

در ایران، قوانین مرتبط با حقوق مهاجران و پناهندگان نیازمند بازنگری و به‌روزرسانی هستند. از یک سو، جمع‌آوری و استفاده از داده‌های دیجیتال می‌تواند به بهبود فرآیندهای مهاجرت و ارائه خدمات کمک کند، اما از سوی دیگر، نظارت دقیق بر این فناوری‌ها و ایجاد چارچوب‌های قانونی قوی برای حفاظت از حریم خصوصی مهاجران ضروری است. قوانین موجود باید به‌طور خاص به موضوعات مرتبط با حفاظت از اطلاعات دیجیتال، امنیت داده‌ها و جلوگیری از هرگونه سوءاستفاده از این اطلاعات پرداخته و به‌روزرسانی شوند.

از آنجا که بسیاری از مهاجران و پناهندگان به واسطه شرایط دشوار خود در موقعیت‌های آسیب‌پذیری قرار دارند، تضمین حقوق آن‌ها در فضای دیجیتال، امری ضروری است. استفاده از فناوری بدون نظارت مناسب می‌تواند به نقض حقوق اساسی این افراد منجر شود. بنابراین، نظارت قانونی و به‌روزرسانی مستمر قوانین باید از اولویت‌های نهادهای حقوقی و اجرایی در کشور باشد.

در نهایت، فناوری می‌تواند نقش مثبتی در بهبود شرایط مهاجران و پناهندگان داشته باشد، اما تنها در صورتی که چارچوب‌های حقوقی مناسب برای محافظت از حقوق آن‌ها به‌طور دقیق اجرا شود.