7 نمونه از تغییر نحوۀ هنرآفرینی به‌واسطۀ فناوری

به گزارش دات‌کام نیوز، به نقل از خبرنگار سینمایی خبرگزاری آنا، فناوری امروز هنر را به شکل‌های عجیب و تازه‌ای بازتعریف می‌کند. امروز آثار هنری یا توسط افرادی خلق می‌شوند که با اشعه‌های لیزر کار می‌کنند، یا از طریق جمع آوری داده‌ها دربارۀ آلودگی هوا.

اگر دست امپرسیونیست‌ها به ابداع لوله‌های رنگ قابل حملی که به آن‌ها اجازه داد بیرون از خانه و گالری‌هایشان نقاشی کنند، نمی‌رسید، امروز آن‌ها کجا بودند؟ اگر اندی وارهول چاپ سیلک اسکرین را پیدا نمی‌کرد، امروز کسی چیزی دربارۀ او می‌دانست؟ حقیقت این است که فناوری مدت‌هاست که به هنرمندان روش‌های جدیدی برای ابراز هنرشان بخشیده است.

در طول چند دهۀ گذشته، هنر و فناوری بیش از هر زمان دیگری در هم تنیده شده‌اند، چه از طریق ایجاد روش‌های جدید برای ترکیب انواع مختلف رسانه‌ها که امکان تعامل بیشتری را بین افراد فراهم می‌کند و چه از طریق ساده‌تر کردن فرایند خلق.

امروزه هنرمندان دیجیتالی از فناوری برای هدایت هنر به جهت‌های مختلف استفاده می‌کنند، به‌طوری که افرادی که از نمایشگاه‌های هنر‌های دیجیتالی بازدید می‌کنند، اغلب می‌توانند با آن آثار هنری از جنبه‌های متعددی ارتباط برقرار کنند.

در ادامه به هفت مثال اشاره می‌کنیم که نشان می‌دهند چگونه فناوری در حال تغییر شکل هنر است.

1.  با لیزر‌ها شروع می‌کنیم. امروزه لیزر‌ها به قلموی خیلی از هنر‌های دیجیتالی تبدیل شده‌اند. یکی از نمایشگاه‌های مجبوب هنر‌های دیجیتالی در سال‌های اخیر طوری طراحی شده بود که بازدیدکننده را تشویق به خلق سازه‌های نوری و طراحی‌های روی کف زمین از طریق حرکت از میان پرتو‌های رنگی لیزری و دود می‌کرد. افرادی که تنها کار می‌کردند، آسیب‌پذیر بودند؛ چون اگر فردی که کنارشان بود وارد سازۀ آن‌ها می‌شد، احتمالاً سازه شان خراب می‌شد. اما افرادی که با دیگران همکاری می‌کردند، حتی اگر این همکاری در حد گرفتن دست‌ها بود، می‌دیدند که سازه‌های نوری که خلق می‌کنند، هم مقاوم‌تر و هم زیباتر می‌شود.

2.  گزینۀ محبوب دیگر در «انقلاب دیجیتالی» تجربه‌ای است موسوم به «باغ وحش نوازش». به‌جای نوازش بز‌های بامزه و خرگوش‌های پشمالو، شما وارد لوله‌های ماری‌شکلی که از سقف آویزان‌اند می‌شوید. جالب نیست؟ اما صبر کنید، آن‌ها لوله‌های بسیار حساسی‌اند. بر اساس تعبیر و تفسیر حرکات، اصوات و لمس دست شما آن‌ها خم می‌شوند، حرکت می‌کنند و رنگشان را تغییر می‌دهند. اگر حس کنند گروه بزرگی دارد به آن‌ها نزدیک می‌شود، ممکن است قهر کنند و عقب بروند، یا اگر نوازششان کنید، ممکن است برایتان ناز کنند؛ و اگر همین‌طور بی‌حرکت آنجا بایستید، کسالت خودشان را نشان می‌دهند. این اثر اشاره‌ای دارد به آینده، زمانی که ربات‌ها یا حتی حیوانات خانگی مصنوعی قادر خواهند بود حال‌وهوای ما را بخوانند و طبق آن واکنش نشان دهند.

3.  اگر فضای رنگی بالارونده، یک اثر هنری آبستره نقاشی شده روی دیوار یک گالری در برلین در نگاه اول چیز خاصی به نظر نمی‌رسد، فقط کمی به آن فرصت بدهید. اگر روز برگردید و به آن سر بزنید، می‌بینید که حداقل کمی تغییر کرده است. دلیلش این است که این نقاشی همیشه در حال تغییر است، دلیلش هم وجود یک ربات به ورتواکر است که از دیوار بالا می‌رود. این ربات دارای یک قلم نقاشی و یک برنامۀ نرم‌افزاری است که به او دستور می‌دهد یک الگوی مشخص را دنبال کند.

این ربات دائم در حال تغییر کار خود است و با استفاده از هشت رنگ تا سه ساعت روی دیوار‌ها مشغول نقاشی است تا اینکه باطری‌اش تمام می‌شود. خالق این ربات می‌گوید این ربات نشان می‌دهد که فرایند خلق کردن پایان ندارد.

4.  هنرمند روس، دیمیتری موروزوف، راهی برای زیبا نشان دادن آلودگی پیدا کرده است، هرچند هدف او این است که به ما نشان بدهد چقدر آلودگی در محیط‌زیست‌مان وجود دارد. ابتدا او یک وسیله ساخت که مجهز به یک بینی پلاستیک کوچک بود. این بینی از حس‌گر‌هایی استفاده می‌کند که می‌توانند گرد و غبار و دیگر آلاینده‌ها شامل منواکسید کربن، فرمالدهید و متان را اندازه‌گیری کنند. بعد او با آن بینی به خیابان‌های مسکو رفت.
این حسگر‌ها داده‌هایی را که جمع می‌کنند، به ولت تبدیل می‌کنند و یک پلتفرم کامپیوتری به نام آردوینو این ولت‌ها را به اشکال و رنگ‌ها تبدیل می‌کند و فیلمی از آلودگی خلق می‌کند. بعد دستگاه موزورف از این فیلم عکس می‌گیرد و آن‌ها را چاپ می‌کند. نکتۀ جالب این ابداع این است که هرچه هوا کثیف‌تر باشد، تصویر شفاف‌تر می‌شود.

5.  اریک استندلی، استاد دانشگاه ویرجینیا، یکی از هنرمندانی است که از فناوری برای ساده‌تر کردن فرایند خلق استفاده نمی‌کند. در واقع، او عکس این عمل می‌کند. او پنجره‌هایی با شیشۀ رنگی می‌سازد، منتها این پنجره‌ها از جنس کاغذند که با لیزر بریده شده‌اند. او کارش را با کشیدن یک طرح پیچیده شروع می‌کند، بعد با دقت شکل‌های زیادی را می‌برد که وقتی روی هم قرار می‌گیرند، یک نسخۀ سه‌بعدی از آن طراحی را تشکیل می‌دهند. ممکن است یکی از پنجره‌های او از ۱۰۰ قطعه بریده‌شده با لیزر که روی هم قرار می‌گیرند، تشکیل شده باشد. استندلی می‌گوید فناوری به او اجازه می‌دهد تا با چیزی که خلق می‌کند، ارتباط بیشتری برقرار کند و به این فکر وادارش می‌کند که اثرش را مدام پیچیده‌تر کند.

6.  امروزه نورافشانی روی دیوار ثابت یا آسمان تاریک به یک روش معمول در جشن‌های مکان‌های باز تبدیل شده است. اما اخیراً دو هنرمند به نام‌های آرون کوبلین و بن تریکلبنک از این مفهوم در یک مقیاس بزرگ‌تر استفاده کرده‌اند. یک شب آن‌ها لیزری را روی یک جرثقیل نصب‌شده روی یک قطار در حال حرکت گذاشتند. این لیزر در آسمان نقشه‌های زمین‌شناسی و حتی ابیات شعر را در جنوب کالیفرنیا در آسمان منعکس می‌کرد. این تصاویر زیبایی و جلوۀ خاصی به آسمان این منطقه داده بودند.

7.  آخرین مثال یک فناوری بود که توسط هنرمند ویدئویی کریس میلک خلق شده بود. هدف این فناوری کشف فرایند خلاقانه‌ای است که از طریق تعامل با پرنده‌های دیجیتالی شکل می‌گیرد. در این فناوری چندین صفحۀ بزرگ روی دیوار نصب می‌شود و بازدیدکننده‌ها می‌توانند مقابلشان بایستند. جلوی صفحۀ اول، سایۀ فردی که مقابل صفحه ایستاده، به تصویری از یک گله پرنده تبدیل می‌شود. این به گفتۀ میلک نشان‌دهندۀ لحظۀ الهام خلاقانه است. در مقابل صفحۀ دوم، سایه به‌وسیلۀ پرندگان مجازی که از آسمان به زمین شیرجه می‌زنند، پر می‌شود. این نشان‌دهندۀ واکنش انتقادی است. در صفحۀ سوم، همه‌چیز بهتر می‌شود و می‌بینید که چطور با بال‌های بزرگی که با هر حرکت شما به حرکت درمی‌آیند، احاطه شده‌اید و این نشان‌دهندۀ لحظه‌ای است که فکر خلاقانه به چیزی بزرگ‌تر از یک ایدۀ اولیه تبدیل می‌شود.